Sana bisi olacak diye aklim cikti dün cocugum

Mayacigim dün 11 gibi Lydia´ya transporterin anahtarini vermek icin merdivenlerden iniyorduk. Sen kucagimda sol tarafimda sabitli, Lydia arkamda. Birden ayaklarim tozdan bir kaydi... ve biz seninle 4-5 basamak, belki 6 basamak asagi yuvarlandik. Yazarken bile nefesim kesiliyor, canim evladim, sana bisi olacak, kafani carpacaksin, seninbi yerine birsey olacak diye aklim cikti, cok cok cok korktum birtanem! Inanilmaz korktum. Neyse ki, sana birseycikler olmadi. Sen de cok korktugun icin cok ama cok agladin. Sen agladin ben korktum, sen daha cok agladin.. Lydia hemen arabasini aldi ve doktora gittik annecim, babana da zar zor ulastim. O da geldi hemen. Dr. Duelli heryerine bakti, gözlerine, reflekslerine, sana. Hicbisi olmamis annem. O an ilk kez nefes alip verebildim. Canim bebegim, sana birsey olsaydi benim yüzümden, sana azicik da olsa zarar verseydim napardim.. Düsününce bile gözlerim doluyor.
Affet beni birtanem, cok korktun, cok agladin.
Sonra tüm gün bana yapisiktin, beni bir an bile birakmak istemedin ki... anladim seni cocukum, ben de seni birakmak istemedim. O güzel burnunu, dudaklarini, yanaklarini, ellerini, ayaklarini herbiyerini öptüm, kokladim saclarini.. Seni cok seviyorum dedim sana..

Babanla bana yemek yaparken:)

Sana birsey olmasin derken ben bayaa fena oldum kizim, sol bacagimin böyle büyük bir kismi morardi, sisti, sol kalcamda merdivenin oturdugu yer kesildi biraz, kirmizi mor al al bisi oldu ve tabii o da sisti.. Sol popom mosmor.. Sirtimda bir sizi, boynum tutulmus... Perisan haldeyim yani. Böyle kalkip oturmak- bir de kucagimda sen varken nasil yoruyor beni. Ama inan umrumda degil bebegim, annelik icgüdülerimin bu kadar güclü ve dominant olduklarini farketmem icin böyle bisi yasamamiza keske gerek olmasaydi..

Bugün 29. haftaya girdik birtanem. Cok garip huylar edindin 2-3 gündür. Durduk yerde öyle bir cigliklar atiyorsun aglamaya basliyorsun ki, heralde etinden et kopuyor ya da birisi kemiklerini kirdi heralde diyorum. Zaten gecen hafta atesliydin 3-4 gün, 38-39 arasi hep. Memelerime yapisik yasadin bildigin, hic durmadan ama hic durmadan emmek istedin. Uykunda bile birakmak istemedin. Hic yapmadigin seyler. Normalde memede doyduktan sonra kendini cekip arkani döner uyursun. Bu hallerin pek ilgincti. 6. hastalik mi acaba dedim, ki bugün hem sirtinda hem de özellikle aglayinca alninda benek benek kabarikliklar var. Heralde bu hastalik. Gecmistir diye umuyorum, zira atesin düstü coktan. Sadece garip huylar baki kaldi:)

Canim kizim, havalar belli olmuyor, bi güzel günesli bir yagmurlu. Günesli sicak günlerde seni halle02 in ordaki parka götürüyorum, battaniye alip yanimiza. Sana kemir diye brezel kapiyorum, tabii büyük kismi benim mideme giriyor, orasini bosver. Oyuncaklarini kitaplarini aliyorum yanima. Biraz salincaklara biniyoruz, yüzünde saskin mutlu bir ifade oluyor, cok cok seviyorum o halini. Güldürmeye calisiyorum seni hep. Sonra kitaplarini okuyoruz, oyuncaklarinla oynuyorsun, sen üsümeden de geri gidiyoruz. Cok hosumuza gidiyor bu minik piknikler. Persembe günü tatildi ve baban da evdeydi, onunla da yaptik. Ne kadar güzel bir gündü annem!

Anneannen simdi Dubai´de dedenle. Bir kac güne SF´ya dayinin yanina gececek, zira dayinin 3. Haziran´da dogum günü. Beraber 1 hafta gecirecekler. Dönüste dayinla birlikte Dubai´ye gelecekler ve sonra dayin Amsterdam´a gececek. 14ünde de biz geciyoruz Amsterdam´a bebekim, 4 gün tatil yapacagiz, cok seviniyorum inan ki. Seninle Istanbul´u saymazsak ailecek yapacagimiz ilk tatil canimcim.

Biricik kizim. Seni uyutmak cok zor, hic burda bahsetmemisim. Ama sadece ben uyutuyorum seni, genelde meme emerek uyuyorsun. Gece boyu hala en az 3-4 kez uyaniyorsun ve emmek istiyorsun. Ayrica o kadar haraket ediyorsun ki yatakta, kendi yatagina koyunca yanlara carpip uyaniyorsun ve agliyorsun. Bizim yatakta yattiginda da heryere yastiklar koyuyorum ki bi sekilde düsme. Baban bu aralar cok calisiyor ve cok yorgun oldugunda horladigi icin salonda yatiyor. Dolayisi ile koskoca yatak ikimize kaldi. Bazi geceler seni uyutmak 2 saatimi alabiliyor Mayosum. Cok sikiliyorum, yoruluyorum, bazen de bikiyorum bunlardan. Uyku egitimi verip aglatmak istemedigim icin seni, katlaniyorum bunlara. Hayatin boyunca uyku ile ilgili sorunlarin olmasin, bunlarin nedeni en azindan ben olmiyim istiyorum. Ama 6-7 aydan sonra da artik belki ütopik bi sekilde, cok zorlanmadan uyuyabilmeni istiyorum. Baban evde hic olmadigi icin seni zaten uyutmak nedir bilmiyor, ben de emzirmeye baslayinca uyudugun icin baska biseye yeltenmiyorum. Bak ama 2 aksamdir popona gene pispis ve eeee eee diyerek uyuttum seni, meme istemedin. Yani uzun lafin kisasi, ne istedigin nasil ve ne zaman uyuyacagin asla belli olmuyor. Aksam 8-9 gibi uyuyan bebeklere uzaktan hayran hayran bakiyorum. Keske sen de öyle olsan. Ama babanin da dedigi gibi, iki tane gececi insanin cocugu elbette ki 7 dedin mi uyuyan bir topac olmayacakti. Ayrica ben istemistim senin kendi kisiligin, karakterin olsun, silik bi insan olma. Al iste diyorsun bana adeta hergün, nasil da dominant bi karakterim anne, gör beni. Zaten Mayos, icimde garip bir his var, sanki seninle konusabiliyormusuz gibi. Bakislarinla, seslerinle, dokunuslarinla, biz seninle cok güzel konusuyoruz annecigim.

Seni cok seviyorum.