Canim bebegim, sana uzun zamandir yazamadim cünkü hastaligindan sonra bir türlü düzenimiz oturmadi birtanem. Eskiden 9-9:30 gibi uyanir, gündüz en az 2 uykunu yapar sonra gece 22-22:30 gibi uyutuyordum seni. Arada uyanirdin tabii, emer gene devam ederdin. Ama hastaligindan beri uyumuyorsun annecim. Yatakta seni saatlerce emziriyorum, kendini ordan oraya atiyorsun. Zipliyorsun, duvara tirmanmak istiyorsun.. Tabii bu arada yazdim mi hatirlamiyorum ama, emeklediginden beri, senin odana getirdik büyük yatagimizi, hep beraber yatakta yatiyoruz. Babacigin bir tek sabah cok erken cikacaksa onu iceri aliyoruz ki, en azindan birazcik uyusun. Bunu yapmamizin nedeni, kendini atip düsme, basina bisi gelmesin annecim. Yastik ve korumalarla olacak is degildi. Artik emeklemek de yetmiyor sana, kendini durmadan koltuklara tutarak kaldiriyor, indiriyor bir ucundan digerine yürüyerek yürüme calismalari yapiyorsun. Cok haraketlisin, cok meraklisin, cok cok cok süper biseysin annecim. Artik o hayvanlar nasil uyur kitabindaki nerdeyse tüm hayvanlarin sesini cikariyorsun. En komik de aslanin sesi. Bir Wooooarrrrw yapiyorsun ciddi ciddi, sanarsin ki aslanlarla büyümüssün. Baykusun sesini cikarmak zor olsa da gnugnugnugnu sesi yapiyorsun, farelerde ben mikmikmik diyorum sen onu beceremedigin icin bakbakbak yapiyosun bilmis bilmis. Kedi ve köpeklere deliriyorsun. Gecen hafta Sharon´un orda 8 haftalik bi bulldogu sevdin, ellerinle bisküvi verdin, aklin cikti mutluluktan. Bir de bana bakislarini görmeliydin, "anne bak köpek, anne bak ben ne yapiyorum!" der gibi... Canim sevgi dolu bebegim.
Neyse Mayacigim, en büyük gündemimiz uyumaman. O kadar perisan ve caresiz bir durumdayiz ki babanla. Uyumuyorsun. Uyutmak cok ama cok zor. Hem yoruldugun icin yorgun oldugun icin esniyorsun, gözlerini ovusturuyorsun. Bunu görmeden yikiyorum, pakliyorum seni, altini degistiriyorum, masal okuyoruz, güldürüyorum seni, sevisiyoruz anne kiz. Uyuman gerektigi zamanda, cok cok uykun olsa da.. kendini birakmiyorsun canim. Demin de dedigim gibi, yatagin icinde bir aktiviteler, bi cosmalar.. Her ne kadar korumaya almis olsakta, bi sekilde o güzel kafani bi yerlere vuruyorsun, ya da bi sekilde canini acitiyorsun. Aglamalar, perisanlik.. Ah annecim, artik o kadar yoruldum ki. O kadar yoruldum ki. Tarif edemiyorum. Yorgunluk bi tarafa, caresizlik de cabasi. Neden böylesin, naparsak düzelir, biz bir tarafa senin icin en iyisi en dogrusu ne.. Bilemiyoruz. Hep daha cok caba sarf ediyoruz, özellikle ben tabii. Babacigin sadece elinden bisi gelmedigi icin cok üzgün. Cünkü cildirdigin zamanlarda hep beni istiyorsun, mesela dün gece 10 gibi uyuttum seni büyük bir basari ile, 15 dakikada bir uyandin. Ve en son gece 2 de uyandin ve 4 e kadar uyumadin kizim. Naptiysak sakinlestiremedik, durmadan agladin, durmadan... Sonra sabaha kadar emzirdim. Toplamda bir gece uyumasinda kac kere kalkiyorsun, kac kere emmek istiyorsun, inan cetelesini bile tutamiyorum. Yoruldum kizim. Dinlenemedikce ve sen düzene girmedikce ben kronik olarak yorgun olmaya basladim ve bu beni cok mutsuz ediyor. Sosyal hayatmis, aktivitelermis, suymus buymus degil istedigim tek sey uyuman. Cok korkuyorum 3 ay sonra ise basladigimda da bu böyle devam edecek ve ben sifir uykuyla nasil ise güce gidicem bu yorgunluklarin üstüne diye..
Sali günü doktoruna gidecegiz bununla ilgili, o güne kadar tabela yaptim, kacta kalktin ne yedin ne kadar uyuyorsun diye. Ben yorgunluktan aklimda tutamiyorum cünkü. _Universitenin bir arastirmasi varmis, böyle senin gibi bebeklere "regulationsstörung" yani "kendini düzene sokamama sikintisi" teshisi koyulabiliyormus. Bakalim var mi öyle bisi, yoksa biz anne baba olarak beceriksiz mi ciktik...
Yorgunum mayacigim. Cok.
Umarim degisir düzene girer biseyler, daha ne kadar dayanirim buna bilmiyorum.
Ah, seni cok seviyorum canim, kücük aslanim.
Neyse Mayacigim, en büyük gündemimiz uyumaman. O kadar perisan ve caresiz bir durumdayiz ki babanla. Uyumuyorsun. Uyutmak cok ama cok zor. Hem yoruldugun icin yorgun oldugun icin esniyorsun, gözlerini ovusturuyorsun. Bunu görmeden yikiyorum, pakliyorum seni, altini degistiriyorum, masal okuyoruz, güldürüyorum seni, sevisiyoruz anne kiz. Uyuman gerektigi zamanda, cok cok uykun olsa da.. kendini birakmiyorsun canim. Demin de dedigim gibi, yatagin icinde bir aktiviteler, bi cosmalar.. Her ne kadar korumaya almis olsakta, bi sekilde o güzel kafani bi yerlere vuruyorsun, ya da bi sekilde canini acitiyorsun. Aglamalar, perisanlik.. Ah annecim, artik o kadar yoruldum ki. O kadar yoruldum ki. Tarif edemiyorum. Yorgunluk bi tarafa, caresizlik de cabasi. Neden böylesin, naparsak düzelir, biz bir tarafa senin icin en iyisi en dogrusu ne.. Bilemiyoruz. Hep daha cok caba sarf ediyoruz, özellikle ben tabii. Babacigin sadece elinden bisi gelmedigi icin cok üzgün. Cünkü cildirdigin zamanlarda hep beni istiyorsun, mesela dün gece 10 gibi uyuttum seni büyük bir basari ile, 15 dakikada bir uyandin. Ve en son gece 2 de uyandin ve 4 e kadar uyumadin kizim. Naptiysak sakinlestiremedik, durmadan agladin, durmadan... Sonra sabaha kadar emzirdim. Toplamda bir gece uyumasinda kac kere kalkiyorsun, kac kere emmek istiyorsun, inan cetelesini bile tutamiyorum. Yoruldum kizim. Dinlenemedikce ve sen düzene girmedikce ben kronik olarak yorgun olmaya basladim ve bu beni cok mutsuz ediyor. Sosyal hayatmis, aktivitelermis, suymus buymus degil istedigim tek sey uyuman. Cok korkuyorum 3 ay sonra ise basladigimda da bu böyle devam edecek ve ben sifir uykuyla nasil ise güce gidicem bu yorgunluklarin üstüne diye..
Sali günü doktoruna gidecegiz bununla ilgili, o güne kadar tabela yaptim, kacta kalktin ne yedin ne kadar uyuyorsun diye. Ben yorgunluktan aklimda tutamiyorum cünkü. _Universitenin bir arastirmasi varmis, böyle senin gibi bebeklere "regulationsstörung" yani "kendini düzene sokamama sikintisi" teshisi koyulabiliyormus. Bakalim var mi öyle bisi, yoksa biz anne baba olarak beceriksiz mi ciktik...
Yorgunum mayacigim. Cok.
Umarim degisir düzene girer biseyler, daha ne kadar dayanirim buna bilmiyorum.
Ah, seni cok seviyorum canim, kücük aslanim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder